Spis treści
- Co to są implanty i jaka jest ich historia?
- Jakie są główne wskazania do zastosowania implantów?
- Jakie są przeciwwskazania do wszczepienia implantów?
- Jak wygląda mocowanie implantu?
- Powodzenie współczesnej implantologii z korzyścią dla Pacjentów
W dziedzinie implantologii powiedziano i zrobiono już wiele, a dalszy jej rozwój sprawia, że implanty stomatologiczne są doskonalsze, bardziej trwałe oraz w pełni bezpieczne. Osoby, które utraciły własne zęby stałe mają zatem do wyboru nie tylko protezy i mosty, ale również zamienniki, które w najbardziej precyzyjny sposób oddają budowę i funkcjonowanie naturalnych zębów.
Największą zaletą dla Pacjenta jest zazwyczaj fakt, że po wszczepieniu implantu i osadzeniu na nim korony, nie odczuwa różnicy pomiędzy tą strukturą a prawdziwymi zębami.
Co to są implanty i jaka jest ich historia?
Ubytki zębów towarzyszyły człowiekowi od zarania dziejów, a chęć ich uzupełnienia stanowiła początek dzisiejszej implantologii. Za prekursorów uważani są Majowie, którzy implanty wykonywali z muszli morskich, ale w późniejszych latach do wykonywania implantów wykorzystywano między innymi żelazo (starożytny Rzym), zęby zwierzęce (tereny cywilizacji prekolumbijskich, obecny Meksyk), kość słoniową oraz drewno (starożytny Egipt).
Poszczególne materiały miały większą lub mniejszą zdolność integrowania się z kością, czyli przypominały swoim działaniem dzisiejsze wersje implantów.
Pierwsze implanty
Prototyp obecnych implantów został stworzony na początku lat 20. XX wieku i dał on początek badaniom naukowym oraz opracowaniu mechanizmów łączenia tytanowych elementów z naturalną kością szczęki górnej i żuchwy. Epokowym odkryciem okazał się jednak eksperyment profesora Per-Ingvara Branemarka, który wraz z pracownikami badał zjawiska mikrokrążenia krwi w kościach, a także procesy gojenia się ran.
Tytanowe urządzenie optycznego umieszczane było w kości królika, która to kość zaczynała szczelnie przylegać do tytanu i zrastać się z jego powierzchnią. Wtedy właśnie narodziło się pojęcie osteointegracji, czyli:
- procesu odbudowy kości – na powierzchni tytanowego wszczepu odkłada się nowa tkanka kostna, dająca stabilizację implantowi,
- trwałego połączenia kości z implantem – po mechanicznym zakotwiczeniu wszczepu całość jest stabilna, natomiast celem jest uzyskanie połączenia naturalnego,
- uzyskania stabilności wtórnej, czyli unieruchomienia implantu – stan, w którym nowe tkanki kostne stabilizują wszczep, zapobiegając jego rozchwianiu.
Mocno osadzony implant zębowy zintegrowany z kością, daje odpowiednią podstawę do zamocowania korony zębowej, o której nieco później.
Jakie są główne wskazania do zastosowania implantów?
Wskazaniem do zastosowania implantów jest już brak pojedynczego zęba, natomiast implantowanie dotyczyć może również całych łuków zębowych. Prawidłowo osadzone wszczepy sprawdzają się także w przypadku:
- braku zawiązków zębów stałych, czyli hipodoncji, która dotyka 2-9% populacji,
- całkowitego bezzębia, którego przyczyną były urazy mechaniczne albo choroby przyzębia lub dziąseł,
- nietolerancji protez tradycyjnych ze względu na składniki w nich zawarte, na przykład akryl, acetal oraz inne tworzywa.
Ubytki zębów prowadzą do stopniowego zaniku podłoża kostnego, a w przypadku, gdy stan taki jest długotrwały i nie zostaną wszczepione implanty, spodziewać się można nawrotowych bólów głowy, spowodowanych przykurczami mięśni w okolicy stawów skroniowo-żuchwowych.
Konsekwencją są również zaburzenia zgryzu, a w przypadku rozległych długotrwałych braków w uzębieniu można się spodziewać niekorzystnej zmiany kształtu dziąseł oraz proporcji twarzy. Ubytki takie są zatem niewątpliwym wskazaniem do niezwłocznej konsultacji z implantologiem w wyspecjalizowanym gabinecie stomatologicznym.
Jakie są przeciwwskazania do wszczepienia implantów?
Zdarzają się jednak okoliczności, w których implanty nie zostaną wszczepione mimo chęci i gotowości psychicznej Pacjenta. Czynniki ogólne i miejscowe powinny być zawsze rzetelnie ocenione przez rozpoczęciem wdrażania działań z zakresu implantologii, a jeżeli wystąpią określone przeciwwskazania, należy wstrzymać się do momentu ich ustąpienia.
Jeżeli natomiast z przyczyn niezależnych okoliczności te ustąpić nie mogą, należy wybrać metody alternatywne.
Do głównych przeciwwskazań implantacji należą takie, które można zakwalifikować jako:
- 1. OGÓLNE, a wśród nich:
- wiek niższy niż 16-17 lat ze względu na trwający rozwój kości szczęki,
- ciążę,
- zaawansowaną, nieleczoną próchnicę i paradontozę,
- choroby niezwiązane bezpośrednio z zębami i przyzębiem, między innymi nowotwory, zaawansowana osteoporoza, choroby reumatoidalne,
- choroby dotyczące krzepliwości krwi, takie jak nieustabilizowana cukrzyca (spowalnia gojenie się ran), marskość wątroby, czy małopłytkowość,
- choroby wyniszczające, głównie alkoholizm, narkomania, AIDS,
- 2. MIEJSCOWE, a wśród nich:
- zbyt małą ilość miejsca w zębodole, żuchwie lub szczęce na umieszczenie wszczepu,
- niewystarczającą ilość miejsca powyżej linii dziąseł na wykonanie przyszłej korony,
- wszelkie urazy i schorzenia planowanego miejsca implantacji.
Po wykluczeniu przeciwwskazań można przystąpić do procesu implantacji i przeprowadzić z powodzeniem kolejne etapy w dążeniu do zyskania pełnego uzębienia.
Przeczytaj również: Co oferuje chirurgia stomatologiczna w praktyce, czyli usługi i zabiegi w nowoczesnym wydaniu
Jak wygląda mocowanie implantu?
Niewielka śruba, odlana zazwyczaj z tytanu, umieszczana jest w zdrowym zębodole w miejscu naturalnego korzenia po nacięciu błony śluzowej dziąsła i wywierceniu otworu w wyrostku zębodołowym. Wkręcenie implantu odbywa się w znieczuleniu miejscowym i w sterylnych warunkach, aby wykluczyć ryzyko infekcji. Rana zostaje następnie zaszyta na czas gojenia.
Czas gojenia implantów w szczęce wynosi około 6 miesięcy, a w żuchwie około 3. Po tym implant powinien być już zrośnięty z kością, co pozwala rozpocząć kolejny etap. Następuje ponowne chirurgiczne odsłonięcie implantu, a następnie założenie śruby gojącej, zwanej healingiem, na okres 14 dni.
Śruba ta:
- przyspiesza gojenie błony śluzowej wokół implantu,
- modeluje kształt dziąsła pod docelową koronę,
- pozwala uzyskać stan dziąsła zbliżony do tego sprzed utraty zęba.
Ostatni etap to zamocowanie przygotowanej korony (ewentualnie mostu albo specjalnej protezy) i przytwierdzenie na stałe do łącznika. Niezbędne jest wtedy poinstruowanie pacjenta o zaleceniach, sposobie pielęgnacji i zachowaniu higieny implantów oraz ustalenie terminów wizyt kontrolnych, które pozwolą potwierdzić prawidłowość przebiegu procesu implantacji lub zauważyć ewentualne odchylenia od normy.
Powodzenie współczesnej implantologii z korzyścią dla Pacjentów
Współczesna implantologia pozwala na trwałe i nowoczesne uzupełnienie braków w uzębieniu osób po 16-17 roku życia, bez konieczności stosowania protez ruchomych lub innych rozwiązań pośrednich.
Niemniej jednak, jak pisał dr hab. n. med. Piotr Majewski w cyklu artykułów z 1995 roku, przeznaczeniem implantologii nie powinno być w żadnym przypadku zastępowanie „współczesnego lecznictwa stomatologiczno–protetycznego”, a to oznacza, że najpierw należy dokładnie przeanalizować, co można wyleczyć, gdy Pacjent posiada własne zęby, przed decyzją o ostatecznym rozwiązaniu, jakim jest usunięcie tych zębów i zastosowanie implantów.
Warto zatem zawsze zdać się na opinię doświadczonego dentysty. Takich fachowców mamy także w M-Dentica.