Z upływem czasu zęby martwe zaczynają wyglądać nieestetycznie i wyraźnie odróżniać się od innych barwą. Ciemnieją, stają się sine, a tym samym odbierają naturalnemu uśmiechowi jego walory i powodują dyskomfort u pacjentów.
Definicja zęba martwego i przyczyny jego ciemnienia
O zębie martwym można mówić w przypadku, gdy doszło do obumarcia miazgi.
Z kolei miazga obumiera na skutek:
- urazów mechanicznych,
- wysoce rozwiniętej próchnicy (z powodu nagromadzonych bakterii zakażających miazgę),
- do obumierania zębów dochodzi też wraz z wiekiem u osób starszych,
- ostatecznym powodem ciemnienia zębów jest często leczenie kanałowe wykonane wcześniej w danym zębie (więcej na jego temat w osobnym artykule).
W przypadku zębów, w których stwierdza się obumarcie miazgi, stosuje się leczenie kanałowe. Podczas zabiegu usuwa się martwą miazgę z korzeni oraz komory zęba.
Przestrzenie powstałe na skutek oczyszczenia zęba z miazgi wypełnia się materiałem biopodobnym.
Negatywne skutki
W pewnym sensie negatywnym skutkiem leczenia kanałowego jest możliwość pozostania w komorze i korzeniu zęba płytek krwi, które stopniowo się rozkładają i powodują charakterystyczne przebarwienie zęba.
Ciemnienie mogą też powodować barwniki obecne w materiałach wypełniających, które z czasem wnikają w kanaliki zębiny.
W zależności od przyczyny obumarcia miazgi ząb może przybrać różną barwę. Urazy i towarzyszące im krwawienia zębów powodują zmianę barwy na żółty, brązowy, sinoszary lub wręcz czarny.
Z kolei barwnik z materiałów endodontycznych (w tym zawarty w nich bar i srebro) sprawiają, że zęby stają się szare, czarne lub pomarańczowo-czerwone. To proces, na który nie ma wpływu stosowane leczenie. Na ogół decydują o tym indywidualne predyspozycje.
